Kraków historia
Kraków jeszcze przed laty leżał tylko na lewym brzegu Wisły, przybywali do niego z zachodu. Pod Wawelem Wisła skręcając w kierunku południowym oddzielała Kraków od Podgórza, które było osobnym miastem. Po wcieleniu Podgórza do t.z.w. wielkiego Krakowa Wisła przestała być granicą miasta. Miasto leży w dolinie, pomiędzy wzgórzami. Od południa, na prawym brzegu Wisły wznoszą się skaliste wzgórza z kopcem Krakusa i z zabudowaniami. Od zachodu wznosi się silnie ufortyfikowana góra św Bronisławy, a na niej mogiła Kościuszki. Kraków leży pod 50° 3‘ 50“ szerokości północnej. Długość geograficzna względem południka paryskiego wynosi 17° 37* 6‘* km ku wschodowi. W r. 1907 przed przyłączeniem gmin sąsiednich miasto miało 735 hektarów i 103 tysiące mieszkańców.
Początki Krakowa
Historycy Krakowa wspominają to miejsce jako osadę rzymską Carrodunum, wspomnianą przez Ptolemeusza. Podobno już Mieczysław I książę Polan -panował nad Krakowem, ale zajęli go Czesi. Bolesław Chrobry wypędził Czechów i założył w Krakowie biskupstwo, miało to miejsce w 1001 r. Święty Wojciech wracając z Węgier do Gniezna na dwór Chrobrego, na małym pagórku, gdzie dziś stoi kościółek św. Wojciecha, miał ponoć odprawiać kazanie. Najnowsze badania na podstawie podwalin starych domów i śladów dawnych mieszkań, znajdowanych przy zakładaniu kanałów i rur gazowych pozwalają przypuszczać istnienie pagórka w miejscu dzisiejszego Rynku, który był pełen wybojów i dołów. Rynek krakowski dawniej składał się z domów, bud i kramów uplecionych z wiklin.
Na dwóch wzgórzach, Wawelu i Skałce stały warowne zamczyska, wśród których zamieszkiwała ludność. Pomału z tych gniazd zaczęły się rozszerzać ludzkie domostwa i tworzyć późniejsze miasto. W roku 1038 napadł na Kraków Brzetysław czeski, zrabował go i wywiózł skarby Bolesława Chrobrego. W r.1139 po śmierci Bolesława Krzywoustego Kraków został stolicą Księstwa Krakowskiego. W roku 1142 znowu Czesi napadli Kraków i spalili go. Po napadach czeskich nastąpiły tatarskie. W dniu 11 kwietnia 1241 roku Tatarzy wymordowali mieszkańców, a miasto zrównali z ziemią. Osadnicy niemieccy, którzy już przedtem chętnie przybywali do Krakowa, otrzymawszy obietnicę, przybyli w wielkiej liczbie i rozpoczęli budować miasto, miało to miejsce w okolicy gdzie dziś stoi kościół św. Wojciecha i N. P. Marii. W r. 1254 dnia 8 maja przybył do Krakowa legat papieski na obrzęd kanonizacji św. Stanisława. W roku 1257 otrzymali osadnicy niemieccy od Bolesława Wstydliwego przywilej na założenie miasta i rządzenie nim według prawa magdeburskiego.
Znowu w roku 1259 spalili Kraków Tatarzy. Drugi raz poszedł w perzynę w roku 1285, a po raz trzeci w r. 1288, kiedy Tatarzy ostatni raz go odwiedzili. Nowy przywilej Władysława Łokietka ożywił miasto w roku 1306. Niewdzięczni Niemcy zbuntowali się przeciw Władysławowi w roku 1311, ukarano ich za to surowo. Łokietek koronował się w Krakowie w r. 1320. Od jego czasów Kraków stał się stolicą całego państwa polskiego. Obok Krakowa wzrosły również miasta Kazimierz i Kleparz (Florencva). Kazimierz Wielki postawił zamek na Wawelu, zbudował wspaniałe gmachy, warownie i założył uniwersytet. Odtąd dzieje Krakowa są już powszechnie znane i łączą się z dziejami Rzeczypospolitej.
Zobacz także temat: